ای چاه میدانم به خود میبالی از اینکه اشک های شیر خدا در تو میریخت و تو همدم درد های علی بوده ای.. میدانم که چقدر مقامت از نظر علی بالاتر از شیعیانش هست... البته اگر شود اسمشان را شیعه گذاشت...
ای چاه، آفرین به مرامت... آفرین به خودت... به یک رنگی و صبوریت... به مقاومت در برابر این درد... که هرچه بودی فقط و فقط و فقط خودت بودی... نه اینکه اسمی را غصب کرده باشی... نه اینکه رازی را فاش کرده باشی... نه اینکه خودت را جای کسی دیگر گذاشته باشی... نه اینکه مانند من خود ار شیعه علی بدانی... تو یک چاه هستی ولی مرامت به علی نزدیک تر است تا منی که خود را شیعه او میدانم... لااقل تو از من یکرنگ تری...