امروز متوجه شدم که یکی از دوستان اول دبیرستانم فوت کرده..
احمد رمضانیا رقیب درسی من بود اون موقع... رو صندلی پشتی من روی آخرین صندلی مینشست...
همیشه لبخند بر لبش داشت...
خداوند گناهانش را به جوانیش ببخشد... آمین